Φυσικός θησαυρός και πολιτιστική κληρονομιά
Η οροσειρά των Αστερουσίων είναι η νοτιότερη ορεινή περιοχή της Ευρώπης. Η συνολική της έκταση καλύπτει 367 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Εκτείνεται από το ακρωτήριο Λιθινό νότια των Ματάλων σχεδόν μέχρι το χωριό Κερατόκαμπος στα ανατολικά και βόρεια, σχηματίζει ένα φυσικό σύνορο με την πεδιάδα της Μεσσαράς. Η ψηλότερη βουνοκορφή είναι ο Κοφινάς με τα 1231 μέτρα, ενώ ακολουθούν η Μαδάρα, ο Χουσάκας, ο Μπόλακας, η Σφεντύλια και άλλες. Σύμφωνα με τη μυθολογία, το όνομα Αστερούσια προέρχεται από τον αρχαίο βασιλιά Αστερίωνα της Κρήτης, ο οποίος παντρεύτηκε τη φοινικική πριγκίπισσα Ευρώπη με εντολή του Δία.
Στη σύγχρονη εποχή, οι περίπου 6.000 κάτοικοι της περιοχής είναι φιλόξενοι και εργατικοί. Οι κύριες πηγές εισοδήματός τους είναι η γεωργία και η κτηνοτροφία, και όλο και περισσότερο από τον τομέα του τουρισμού.
Τα Αστερούσια χαρακτηρίζονται από τη μοναδική, άγρια ομορφιά τους: απότομες πλαγιές στη νότια πλευρά της οροσειράς με σημαντική αλλαγή του υψομέτρου που ανεβαίνει από το επίπεδο της θάλασσας, εντυπωσιακά φαράγγια που οδηγούν σε όμορφες παραλίες, σπήλαια και μεγάλες βραχώδεις περιοχές που καλύπτονται εν μέρει από θάμνους.
Οι άνθρωποι έχουν συνεχή παρουσία εδώ από τη νεολιθική εποχή. Στη συνέχεια, υπάρχει μια πλούσια αρχαιολογική κληρονομιά διάσπαρτων οικισμών σε ένα ορεινό τοπίο φυσικών και ημιφυσικών ενδιαιτημάτων. Οι φυσικές περιοχές μεγάλης οικολογικής αξίας φιλοξενούν πάνω από το 55% των ζωικών και φυτικών ειδών του νησιού.
Με όλους αυτούς τους θησαυρούς, ο ορεινός όγκος συμπεριλήφθηκε στο παγκόσμιο δίκτυο αποθεμάτων βιόσφαιρας του προγράμματος της UNESCO “Ο άνθρωπος και η βιόσφαιρα”.